tarih; garip bir şubat
yabancı bir ülkenin soğuğu yanaklarımda
kıpkırmızı bakıyorum güneşin bizi terk ettiği yöne
içim buruk biraz harap
yaşarken büyüyorum senin uzaklarında...
mevsim; ilkbahara özenti bir kış
tiyatrodan çıkıyorlar koşarak
sessizce şiir söyler gibi yalancı bir dilde
insanlar
yabancı bir dilde kendileri olmayı hiç bilmiyorlar.
amaç; mutluluğu çözümlemek
bütün deneyimlerin ertesinde
harmanlayarak gerçekleri pembe düşlere
çekip gitmek kendi kendimize...
şiir olmaya çalışmak sonsuzluk harmonisinde
tanrısal bir kafiye arayışında
aşk sanmak bazen nefreti bile...
amaç sadece yürümek bir amaç peşinde..
gözlerimizde binlerce heyecanın iziyle
yaşanıyor işte, inadına gibi...
b.varol
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder