dudaklarından akarken ruhuma
bir kaç hayat mesafesinde hisler,
akşam vakti
bir kapı eşiği
onun aklında tozpembe düşler..
benim tozdan arda kalan
bir kırıntı sevmelerim.
dudaklarımdan akarken aklına
bendim aradığım sende...
kendini bulmak tanrıya varmaktı aslında.
ve sen
şarkılarımdaki tanrısallık
kutsanmış kafiyeler cümbüşü...
ne kadar sana varsam
o kadar bana yaklaşır tutsaklık..
birinden ötekine köprüler kuran
elektrik yüklerinde seviştik.
yaratıp bıraktığımızsa
koca bir manyetik alan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder