Kelimelerimi yoksulluk sınırlarında bırakıyorum bu akşam. Size hani o hep Balkanlar üzerinden gelen soğuk havaların kaynağındayım ben. Gözlerimde soğuk ve acımasız bir kış ertesi. Ne çiçek açmış gibiyim ne de karlarım eriyebildi henüz!
Herşey aynı oranda, istediğin her mevsim meyve vermiyor işte. Bedeller kendinden başlayarak geriye doğru herşeyi ödetiyor. Ayrıntılarda kalmış, satır arası sevişmeleri bile aynalarda görebiliyorsun bir sabah. Uyandığın şey ya uyku değil ya da sabahlara çıkmayan başka türlü bir gözlerini kapatmak...
İnsan takılıp kalıyor bazen bir rüyaya. Anlatılmış masallar görünen gerçeklerden daha cazip geliyor bile bile. Ve göre göre atlarken derin bir uçuruma, kelimeler yoksun'lu sınırlarda kafiyesiz kalıntılarla şiirler meydana getiriyorlar. Bir nefeste söylenip unutulmak için yazılıyor şiirlerim. Bir nefeste öpülüp gömülmek için yollarına çıktığım gibi...
Kendime selam vermeden, aynaları pas geçip gidip yatacağım bu akşam. Konuşmak istemiyorum, kendimden seni duyduğum için. Dolaşmak istemiyorum düşüncelerimde orda hep seni bulduğum için. Görmemiş gibi yapacağım kendimi birazdan. Yanımdan gelip geçeceğim. Gölgen dudaklarıma değip mısralara dönüşmek isteyecek. Susacağım..
Sanırım ben daha fazla anlatamayacağım.
İyi geceler.
üç nokta...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder